Akşam oturmuş Defne'yle oyun oynarken zil çaldı. Bu saatte kim olabilir ki dedim kapıya gittim. Kapıyı açıp "kim ooooo" diye seslenmemle annemi babamı karşımda gördüm ve şok oldum." Kal geldi" derler ya hani gerçekten varmış böyle birşey:)))
Sabah ikisiylede telefonda görüşmüştüm ama gelicez dememişlerdi. Akşamında ise abim ve ablamla yaptığım telefon görüşmesinin ardından zil çaldı. Meğer hepsinin haberi varmışta bana kimse birşey söylememiş.
Defne kucağımda şaşkın şaşkın gülerken, kapıda 1-2 dakika onlara baktım öylece. Çok özlemişim. Nasıl sevindim nasıl elim ayağıma karıştı birden tarif edemem.
Hayat, hep bizi mutlu edecek süprizler çıkarsın karşımıza. Aynı akşam yaşadığım gibi.......
5 yorum:
amin canım.dilerim tatlı sürprizlerel dolu olsun hayatın.gözün aydın.sevgiler...
ne güzel:)
senin adına çok sevindim canım :)
ağladın mı?boğazım düğümlendi okurken...gözün audın canım.
güzel yorumlarınıza teşekkür ediyorum gittler bile:(
ekimcim karşımda onları görünce ağlamadım ama her ayrılık sonu ağlamamak mümkün olmuyor 1 gün beraber olsak bile.
Yorum Gönder