22.AY

Son zamanlarda nasılda şaşırtıyorsun bizi konuşmanla, yaptıklarınla.

Hele ki şu bir aydır gereksiz yere  ağlamalarınla, benimle inatlaşmanla, kavga eder gibi bana parmak kaldırmanla, sürekli bitmez isteklerinle bambaşka Defne görüyorum sanki karşımda. 2 yaş sendromu dedikleri şey bu mu yoksa? "Anne uyutsun, anne yedisin" demelerin, sürekli peşimde dolanmaların biter diye umut ediyorum canım kızım.

Büyüdün büyümesine de sanki gün geçtikçe, zaman ilerledikçe daha bir bilmiş daha bir inatçı, daha yaramaz oluyor gibisin.

22 ayı geride bıraktık, ne kaldı ki 2.yaşını kutlayacağımız o güne. Çok hızlı büyüyorsun ve ben birşey anlamıyor gibiyim, yorulsamda bazen sinirlerim tepeme çıkıp oflayıp puflasamda çabucak geçiyor işte zaman. 

Tuvalet eğitimi konusunda  halen aynı yerdeyiz ne bende ne de kızımda bir ilerleme yok, şimdilik beklemedeyiz ikimizde:)

Emzikte ise son bir aydır daha bir bağımlılık görüyorum Defnoş'umda. Ama şu sıralar gündüz ve uyuturkende vermiyorum. Sadece gece uyanırsa yada uyanır gibi olursa o zamanlar veriyorum. Aklına gelir gelmez "meme  vey " diye istiyor emziğini. Bende "kargaya attık, kestik köpeklere attık" diye avutuyorum şimdilik. Bir süre daha böyle devam.

İştahı, ramazan bayramı geçirdiği boğaz enfeksiyonu nedeniyle çok kötüydü. Şükürler olsun ki düzeldi bu durum. Şimdi "mama yicem" deyip yemek istediği şeyleride gösterip istiyor güzelce ve ben çok mutluyum bu durumdan. Birde hergün "hadi bakkala ditçez"  diyerek dedesini dışarı çıkartmasıyla aldıkları şekerleri yemeye alıştı.

Gündüz uykusu bazen bir kere 2 , 2 buçuk saat, bazense günde iki kez uyuyor. Akşamları ise her zamanki alıştığı saatte uyuyup, geceyi kah odasında kendi yatağında kah anne baba yanında geçiriyor:)

Paylaşımcı değiliz şu sıralar. Ama genelde bu yaşta böyle olurmuş. Benlik duyguları gelişirmiş çocukların. Defne'de aynı böyle. Elindekini kimseye vermek istemiyor ne olursa olsun. Markette bile aldığı birşeyi kasadan geçirebilmek için alamıyoruz elinden. Bende babasıda cömert insanlarızdır ayıptır söylemesi:) inşallah kızımızda aynı bizim gibi olur.

Konuşması 41 kere maşallah çok iyi. Herşeyi söyleyebiliyor,karşılıklı konuşarak anlaşabiliyoruz artık, kavga bile ediyor bizimle daha ne olsun :) "sus atık bamam sisti"

diyerek. Bazen bebeğiyle oynarken izliyorum "uyu atık yetey" diyor işaret parmağını kaldırarak. Taklit yeteneği ilerlemiş durumda. Çevresinde gördüğü  duyduğu şeyleri yapmaya çalışıyor. Bazen istemediğim davranışlarda yapıyor elbette.

En büyük alışkanlığı ve en büyük derdimiz ise çok gezmek istemesi. Hiç evde durmak istemiyor hep hareket edecek hep gezecek. Sürekli dilinde paka ditçem, makete ditçem, bakkala ditçem, babaanneye ditçem . Gözünü açar açmaz başlıyor bunları sırayla söylemeye. Babaanne ve dedesi sağolsun gezdiriyorlarda, fena alıştı kışa ne yaparız bilemiyorum.

Bu ay beni en çok mutlu eden şey ise kızımın bana gözünü açar açmaz "annecim" demesi. "Annecim galk", "annecim tu iççem", "annecim gel". Duydukça o kadar mutlu oluyorum ki anlatamam. Sadece bana değil babasınada canı isteyince babacım diyor. Bazende işine gelen durumlarda kullanıyor -cım -cim ekini. Geçenlerde evimize gelen dayısının, sırf gezmeye götürsün diye "dayıcım dayıcım" diye gezdi peşinden.

Çok uzun bir yazı oldu sanırım:))

İşte kızımdan son haberler böyle sevgili dostlar.

 Herkese güzel bir hafta sonu diliyorum.

Sevgiyle kalın ve şimdilik hoşçakalın....