GECİKMİŞ BURSA ANIMIZ....

Evet gecikmiş diyorum bildiğiniz gibi döndükten sonra araya giren hastalık sorunlarından dolayı yazamadım.

Koca bir haftayı dolu dolu geçirdik. Ailemle, kızımla ve bizi merakla bekleyen yakınlarımız, sevdiklerimiz ve arkadaşlarımızla. Öyle özlemişim ki uzun sohbetler etmeyi kahkahalarla gülmeyi, annemin yemeklerini ve ablamın, yengelerimin yaptığı pastaları:)) Elimi sıcak sudan soğuk suya sokmadılar canlarım benim. Hergün benim için gelen misafirlerimize muhteşem pastalar börekler yaparak mutlu ettiler beni. Çok güzel ağırlandık anlıyacağınız, her zamanki gibi.

İlk gittiğimiz akşam geç olmasına rağmen herkes oturmuş bizi bekliyordu, daha doğrusu Defne'yi özellikle. Defne gece uykusundan uyandı hemen ilgi karşısında ve sevgi çığlıkları atan, bir sürü gülen göz gördü etrafında, haliyle küçük bir şok geçirdi diyebilirim. Yabancılar ve ağlar diye çok korkuyordum ama hiçte öyle olmadı sanki hep berabermişiz gibi sırıttı benim güzel kızım herkese.

Sonraki hergünümüz kalabalık ve yoğun geçti. Komşularımız, akrabalarımız, arkadaşlarım derken nasıl geçti anlamadım bir hafta. Fırsat buldukça kocaman bahçemizde yeşillikler içinde oturduk kızımla. Eh buda çarptı sanırım bizi:) Sadece birgün ateşlendi biraz ama geçti. Yada bu hastalık belirtisiydi ben anlamadım.

Ayrıca Nurcan arkadaşımada burdan çok çok teşekkür ediyorum bloğunda da yayınladığı gibi çok güzel bir pasta yapıp getirmişti arkadaşlarımızla toplandığımız gün, birde çok güzel el emeği göz nuru hediyesine bayıldım,belirtmeden geçemeyeğim.Peçetelik yapmış benim için sağolsun, resmini çekemedim. Canlarım benim, aynı eski günlerdeki gibiydik, tek fark hepimiz evli ve çocukluyduk artık. Ama biz aynı bizdik, hep gülen, hep bol bol konuşan. Çok özlemişim onlarla oturmayı sohbet etmeyi. Kaç sene olmuştu ben bile hatırlamıyorum böyle toplanmayalı. Arkadaşlarım Sevgi, Aynur, Berrin, Bahar, Nurcan hediyeleriniz ve beni yalnız bırakmadığınız için çoook teşekkür ediyoruz kızımla.

Bir hafta bitmiş ve kızımın babası bizi almaya gelmişti bile. İnsan öyle farklı duygular yaşıyor ki , hem kalmak hem gitmek istiyorsun anlatılması güç birşey bu. Pazar günü toplandık ve önce teyzeme uğradık, çayımızı içtik teyzemin meşhur sarmasınıda yedikten sonra yola çıktık. Fakat Defne sinyal vermeye başlamıştı hastalanıyorum diye. Terlemesi, huysuzluğu, yol boyunca uyumamak için direnmesi çok yormuştu beni. Evimize geldik ve ertesi gün ateşle birlikte hastalığı artmıştı. Neyse geçti çok şükür.

İşte böyle. Bu detaya girilmeden yazılan bir yazı anlatmak istediğim bir sürü şey yaşadım ama buraya sığmaz:)) Yeni Bursa seyahatimizi en yakın zamanda yapmak dileğimle artık.

Son olarak tekrardan Anneme, Babama, Abime, Ablama, Yengelerime ,Yeğenlerime, Arkadaşlarıma sonsuz teşekkürler.Hepinizi çok ama çok seviyorum.