İlk olarak 10 kasım çarşamba günü ULU ÖNDER ATATÜRK' Ü saygıyla andık. Geçte olsa yazmadan geçmek istemedim.
Yazamıyorum yine bu aralar, ne demişler "gelen bayram" eh bende bayram temizliğine kalkışınca sanki normalde hiç yapılmazmış gibi, uğrasamda yazamaz oldum bloğuma.
Kasım ortalarında olmamıza rağmen havanın böyle güzel olması ne güzel. Tam benlik ne sıcak ne soğuk orta karar anlıyacağınız. Hele ki cam kenarına oturup sıcak çayımı yudumlarken, hafif esen rüzgarla düşen yaprakları izlemekse muhteşem. Birde bunun söz ve müziğini anında yapınca Defne'ye söylenen o anı anlatan şarkılar çıkıyor ağızdan:) Atıp tutuyorum tabiri caizse. Kızımında öyle bir dinlemesi varki uydurmasyon şarkıları, söyledikçe coşturuyor annesini:))) alkışlar yapıyor yerinde zıplayarak.
Neyse;
Düşünüyorumda geçen sene bugünlerde ne haldeydim. Karnım burnumda yürümekte zorlanırken "artık koşmak istiyorum hızlı hareket etmek istiyorum" diye sitem ediyordum kendi kendime. Neyin sitemi kime ediliyorsa:) Şimdi ise biraz dinlenmek istiyorum diyorum:) Düşündükçe sanki ben değildim, hiç yaşanmamış gibi geliyor o iki sevgili yaşanan günler. Sanki hep Defne Ela hep varmış hayatımda hep O'nunlaymışım gibi. Ne farklı bir duygudur bu, unutur mu insan bu kadar kısa zamanda geçmişi? Cevap yine benden unutturuyormuş işte minik kalpler yumuş eller başka söze ne hacet.
Anne olmadan önceki hayat, anne olduktan sonraki hayat işte bütün mesele bu öyle değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder