Lilypie Third Birthday tickers

Lilypie Fourth Birthday tickers

28 Ocak 2010 Perşembe

1. AY ve YAŞADIKLARIMIZ

Birbirimize zamanla alışıyoruz artık. İlk günler ağrılarım, uykusuzluk ve sebepsiz yere yaşadığım stres beni gerçekten bitkin ve yorgun bir anne moduna getirmişti. Bu böyle olmaz diyordum akşamları eşime,bir düzen oturtmalıyım kendimce. Çalışan annelere Allah yardım etsin diyorum. Akşamdan, sabah neler yapıcam, ne yemek pişiricem defne uyur mu, gelen giden olursa onlara ne ikram edebilirim ve daha fazlasını düşünüp duruyordum. Arkadaşlarım, kendini fazla yorma eski düzeni devam ettiricem derken sütün gider, defne uyudukça sende yat dinlen diyorlardı ama nerdeee. Defne uyur uyumaz sanki beynim hızla çalışmaya başlıyor, ütü mü süpürgemi mi yemek mi derken bir bakmışım ki bilgisayarın başına oturmuşum bile:) Eee "hani işler ,bir sürü şey sayıyordun demin" derken buluveriyorum kendimi:) Neyse ben biliyorum, kim ne derse desin kendimi yorucam tansiyonum düşene kadarda oturmuyacağım. Ama bir yandan iyi oluyor zaman geçtikçe hamileliğimde aldığım kilolarda gidiyor yavaş yavaş:)

Defne Ela sanki bizim yaptığım oyunları, söylediğimiz komik sözleri anlarmış gibi gülüyordu arada bize.Bu gülüceklerinin artmasını kahkahalara dönüşmesini, büyük bir hevesle bekliyorum kızım.Uykularımız eh işte idare eder şuan, tabi ben eh desemde gece yat kalk durumları çok zor gelmedi değil.Gündüz uykularımız var bazen uzun bazen kısa aralıklarla. Gecede emzirip yatırmama rağmen 2 ayrı zaman diliminde, gözünü açmadan acıktığını belli ediyor kızım bana ve hemen kucağıma alıp emziriyorum, sonra sabah 7 -7.30 gibi uyanıyor gaz sancısıyla birlikte. Nefret ediyorum bu gaz olayından bitsin gitsin artık:(

Kızımın 1 aylık kontrolü için hastane ve doktor arayışı içerisine girdik eşimle. Doğum yaptığım özel göztepe hastanesindeki çocuk doktorundan memnunduk ama evimize biraz uzak olduğu için yakın bir yer olması gerekiyordu. Sorduk soruşturduk, internetten araştırdık ve önceki deneyimlerimize dayanarak hisar hastanesine ve şuan kızımın doktoru olan Prof. Dr.Emin Ünüvar'a karar verdik. Çok iyi bir seçim yaptık sanırım, doktorumuz çok ilgili ve güler yüzlü.

21 Aralık pazartesi günü ikinci hepatit B aşımızı olmak ve aylık kontrolümüz için çıktık evimizden.Ama daha yolda başladı kızımın canı yanıcak düşüncesi ama alışmalıyız sanırım buna. Doktorumuzla uzun uzun konuştuk bebeğimizin gelişimini.İlk çocuğumuz olmasından dolayı, ufacık bir konuda panik olmanız doğal dedi doktor amcamız. Defne Ela maşallah iyi büyüyordu ve sağlıklıydı.Boyu 55 cm kilosuda 4400 gr olmuştu bile. Kızım üzerindekileri çıkarınca banyo yapıcak sandı herhaldeki çok mutluydu etrafı öyle bir izliyordu ki fındığım. Ve o acı son :) doktor amcası bacaklarından tutmasıyla kızım ağlamaya başladı . Eşim ve bende ayrı bir huzursuzluk kızımızın canı yanıyor diye. Geçicek meleğim geçicek birtanem geçicek annem deyip , kucakladım hemen kızımı. O kadar sıkmışımki kendimi ne kadar terlediğimi dışarı çıkınca anladım. Doktorumuzun, 1 yaşına kadar hergün kullanmamızı önerdiği vitamini alıp evimize geri döndük.


Aaa bu arada söylemeden geçemiyeceğim kızım emzik emiyor. Aslında hiç verme taraftarı değildim.Alışveriş sırasında "alalım ama ben vermem bebeğime" demiştim hiç unutmuyorum:) Bir deniyelim bakalım alıcak mı demeye kalmadı kızım neredeyse karşıdan kapıcaktı emziği:) Sanki açmış gibi nasıl emiyor canım benim. Doktorumuz keşke vermeseydiniz dedi ama ne yapalım inşallah çok uzatmadan vazgeçer kızım emzikten.

2 yorum:

uğur böceklerim dedi ki...

daha çok aylarınız olacak her günü pırlanta değerinde unutulmayacak.keyfini çıkar.işte neymiş:)))

istebudurhayat dedi ki...

güzel kızım benim nasılda tatlıymış maşallah kuzuma