DEFNE BURSADA......

Ben nerdeyim? Orda, burda yoksa her yerde mi? Yetişemediğim bir hız var hayatımda sanki. Bir koşturmacadır gidiyor. Ama güzel yorsada mutlu eden bir süreç bu. Kimi zaman bezmiş gibi koysamda başımı yastığa, biri minik biri kocaman yürekli, iki meleğin varlığı huzurla uykuya daldırdıyor beni. Sonra yine gün doğumu ve bir döngüdür sürüyor hayatımız.

Gelelim hafta sonumuza. Cuma günü çantalar hazırlandı, yine fazlalıklarla dolu ya lazım olursa diyerek. Akşamı yola çıkıldı Bursa'ya anneanneye gidilmek üzere. Defne evden çıkar çıkmaz gözlerini kapadı ve hiç uyanmadan Bursada açtı gözlerini. Kocaman gözleri şaşkın şaşkın baktı ilk önce, dedesine, anneannesine ve evi bir inceledi nerde diye. Sonra tekrar daldı ve mışıl mışıl uyudu kızım. Sabahında Hasan Emir abisi, Berra, Kübra, Melike ablası, yengesi, teyzesi herkes toplandı etrafımıza. Öyle özlenmiş ve özlemişiz ki mutluluktan ağzımız kulaklarımızdaydı, özelikle benim:) Sezen ablasını göremedik bu gidişimizde oda dedesine gitmiş. Annemin nefis kahvaltısı, yemekleri, yenge ve abladan gelen pastalar kurabiyeler özendirmek gibi olmasın tıka basa yedim:)

Pazar sabahı, günün anlam ve öneminden dolayı, dedenin eli öpüldü iyiki benim babamsın diye kocaman kucaklaşıldı.Öğle kahvesine yenge ve dayısına, ikindi çayına teyzesine gidildi minik kızımın. Muhabbet, çocukların ara sıra kavga gürültüsü derken vedalaşılıp evimize dönmek için yola çıktık. Dönüşümüzde rahat geçti, kızım üzmedi bizi. Feribotta arabamızdan indiğimizde denize atlıyacak gibi atılıp durdu su güzeli.

Gezdik, yedik içtik, öpüştük, koklaştık sevdiklerimizle ve yine yüzlerde tebessüm bitirdik hafta sonumuzu. Şimdi misafir ağırlama zamanı. Öncesinde evde başlatılan derin temizlik bitmeli tabiki.

Herkese kocaman kocaman sevgiler.