Defne Ela erken konuşmaya başladı. Yarım yarımda olsa, çoğu kelimelerini anne baba olarak biz anlamış olsakta, bıdır bıdır konuşan, derdini isteğini anlatan bir çocuk idi. Ta kiiii geçtiğimiz bir ayı saymazsak.
Birgün sanki kelimeleri söylerken takılıyor gibi geldi bana ve pek önemsemedim. İkinci gün ise dikkat ettim ki bu durum artmaya başlıyor ve dahada zorlanıyor birşeyler söylemek isterken. O an nasıl davranacağımı şaşırdım üzüntümden. Örneğin anne diyecekken a a a anne diye uzatıyordu kelimeleri. Cümle kuracağı anda ilk kelimeyi söylerken takılıyor sonrasında rahatlıkla tamamlayabiliyordu cümlesini. O zorlandıkça, dilinin ucundakileri söylemek için çaba sarfettikçe inanın ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.
Annelik duygusudur ki hemen telaşa kapıldım "ne olduki şimdi, acaba birşeyden mi korktu, istemeden bilmeden de olsa yanlış birşey mi yaptım yada yaptık? " diye sordum durdum kendime. Diğer yandan kendimce birşeyler yapabilir miyim çabasına girerek, netten araştırıyorum bu durumu yaşayan çocuk ve aileler var mı diye. Ki o zaman gördüm sıkça rastlanan sorun olduğunu ve yalnız olmadığımızı. Birkaç gün izledik takip ettik konuşmalarını. Bir hafta sonunda baktık ki düzelme yok hemen doktorunu arayarak sorunumuz hakkında yardım istedim.
Doktorumuz öncelikle bir iki hafta konuşmalarını takip etmemizi ve çok rahat davranıp çocuğa bu sorunu yansıtmamamız gerektiğini, konuşmaya başladığında kesinlikle cümlesini bölmememizi ve gözlerine bakarak ne iş yapıyorsak yapalım oturup onu dinlememizi, kelimeleri söylemekte zorlansada çocuğun kelime yada cümlesini anne baba yada başkası, tamamlamamızın yanlış olduğunu ve bu sorunun 2 ve 6 yaş çocuklarında çok sık rastlandığını ve geçici bir durum olduğunu söyleyerek bizi çok rahatlattı. İstersek pedegogla görüşmemizi ve nasıl davranmamız gerektiği hakkında bilgi almamızı tavsiye etti. Fakat biz bu öneriyi bir süre erteleyip okuduklarımız, çevremizde bu sorunu yaşamış olan arkadaş ve dostlarımızın ve doktorumuzun verdiği bilgiler doğrultusunda Defne'nin konuşmalarını izlemeye ve öğrendiklerimizi uygulamaya karar verdik.
İki hafta kadar sorun böyle sürdü. Birgün aniden akıcı bir şekilde hiç kekelemeden konuşmaya başladı Defne. Nasıl sevinmiş olacağımızı siz düşünün artık. Ama iki gün sonra tekrar sorun kendini ortaya çıkardı ve başa sardık. Bu sefer dahada rahattık en azından iki günde olsa sorunun geçmiş olduğunu görmüş olduk. Pedegog arayışı içerisine girmiştik kiiii Defne'm yüzümüzü güldürdü ve kekelemesi düzeldi.
Allah'a binlerce kez hamdolsun ki, onbeş yirmi gündür hiç takılmadan zorlanmadan kekelemeden konuşuyor Defnoş'um. Zor dönemdi, atlattık sanıyorum çok şükür. İnşallah bu son olur yine tekrarlamaz diyorum.
"Dikkat edilmesi gereken en önemli şey, çocuğa konuşmasındaki sorun farkettirilmemeli, konuşması kesilmemeli ve çocuk göz temasıyla, söyledikleri dinlenmeli."
3 yorum:
çok şükür şimdiki haline çok sevindim :D
Çok geçmiş olsun ,konuşmasının düzelmesine çok sevindim...Yaklaşımın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha anladım sayende,teşekkürler
canım arkadaşım aynı sorunu yaşadık bizde.ama ben hiç burada paylaşmak aklıma gelmedi.aslında yazıp bilinçlendirmek lazım.aynı sıkıntı oldu bizdede.bende internetten çok araştırdım.çok korktum.endişelendim.hemen önlem aldık ailce:
kesinlikle kelimeleri tamamlanmamalı.
çocuğa bu durum frakettirilmemeli.
konuşurken çocuğun ağzına değil gözlerine bakılmalı.
sözü kesilmemeli ve anlatacakları sonuna kadar dinlenmeli.
bu kuralları yerine getirdik.ve bir anda düzeliverdi kendiliğinden.bir ara hiç anlaşılmıyordu.biliyorsun berkayda defne gibi erken konuştu.acaba ondan mı dedik.şimdi çok iyi.ama yinede çok çok heyecanlandığında takılmalar yaşıyor.onun da geçeceğini ben anne kalbimle biliyorum.çünkü o dönem aaa nn ne yada ıh ıh bb balık varmış ıh ıııdiye takılıyordu kuzum.çok şükür bişey yok şimdi.sen de okuyunca şaşrdım meğerse üzülecek bişey yokmuş.normalmiş.püyorum sizleri...
Yorum Gönder