Defne daha 2 3 aylık iken, herkes bana en rahat dönemlerin, biraz daha büyüsün, emeklemeye ve bir de yürümeye başlayınca zor günler başlıyacak senin için diyorlardı. Şimdi çok hak veriyorum. Önceden, yani yeni yeni dönmeye başladığında yerde oyun alanında yalnız bırakıp işimi rahatlıkla yapabiliyordum. Ya şimdi, bu mümkün değil. Çok hareketli olan kızım önce yerlerde sürünmeye başladı geri geri giderek koltuk altlarına girdi, sonra ileri emeklemeye başladığında ve evin belli yerlerini keşfetmeye girişince durumlar değişti. Artık 2 dk yalnız bırakamıyorum. Kendi başına oyun oynayabilen bir bebek benim miniğim. Fakat, ya bişey olur korkusu onu yalnız bırakmamı engelliyor.
Resimde görüldüğü gibi, yere bırakır bırakmaz ya tv sehpasına, telefona, ya masa altında sandalye aralarına, kapılarla oynamaya, gördüğü her değişik şeye hızla emekleyip saldırıyor meleğim. Arada kafasını vuruyor bir yerlere, hızla emeklerken ellerinin üzerine düşüyor. Mama sandalyesinde otururken ise olduğu yerde ters dönmeye çalışıyor birşeyleri görebilmek için. Şuan evdeki heryer tehlike sinyali veriyor bana. Ne kadar kollasamda ufak tefek kazalar olucak. Öyle öyle büyüyecek diyor annem. Evi süpürürken, elektrikli süpürgenin peşinde dolanıp kablosunu yakalamaya çalışıyor. Bu yüzden mama sandalyesine koyuyorum hemen Defne'yi. Masada yemek yerken örtüyü çekmeye çalışıyor. Anlıyacağınız işim gerçekten zorlaştı. Tüm gün yanında durmam da imkansız.
Aldığım küçük önlemlerle evde yaşayabileceğim küçük kazaları önlemeye çalışıyorum şuan. Tv önüne yastık koyuyorum, emekleyip dönmeye çalıştığında kafası yere vurmasın diye açık alanlara battaniye seriyorum. Ama heryerede birşey bulamam ki. Alışmalı, kendisine zarar verecek olan şeyleri yaşıyarak öğrenmeli diye düşünüyorum. Evde hergün yeni bir yer keşfediyor güzel kızım.
Ne diyelim Allah büyük kazalardan korusun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder